Cales son as características do polipropileno (PP)?

Algunhas das propiedades máis importantes do polipropileno son:
1.Resistencia química: as bases e os ácidos diluídos non reaccionan facilmente co polipropileno, o que o converte nunha boa opción para recipientes deste tipo de líquidos, como axentes de limpeza, produtos de primeiros auxilios e moito máis.
2.Elasticidade e tenacidade: o polipropileno actuará con elasticidade nun certo rango de deflexión (como todos os materiais), pero tamén experimentará deformación plástica no inicio do proceso de deformación, polo que xeralmente se considera un material "resistente". A tenacidade é un termo de enxeñería que se define como a capacidade dun material para deformarse (plásticamente, non elásticamente) sen romperse.
3.Resistencia á fatiga: o polipropileno mantén a súa forma despois de moita torsión, flexión e / ou flexión. Esta propiedade é especialmente valiosa para facer bisagras vivas.
4.Illamento: o polipropileno ten unha resistencia moi elevada á electricidade e é moi útil para compoñentes electrónicos.
5.Transmisividad: Aínda que o polipropileno se pode facer transparente, normalmente prodúcese para ser de cor naturalmente opaca. O polipropileno pódese usar para aplicacións nas que é importante unha certa transferencia de luz ou onde ten un valor estético. Se se desexa unha alta transmisividade, os plásticos como o acrílico ou o policarbonato son mellores opcións.
O polipropileno clasifícase como un material "termoplástico" (en oposición ao "termoestable") que ten que ver coa forma en que o plástico responde á calor. Os materiais termoplásticos vólvense líquidos no seu punto de fusión (aproximadamente 130 graos centígrados no caso do polipropileno).
Un dos principais atributos útiles dos termoplásticos é que poden ser quentados ata o seu punto de fusión, arrefriados e quentados de novo sen que se produzan unha degradación significativa. En lugar de arder, os termoplásticos como o polipropileno licúlanse, o que lles permite ser facilmente moldeados por inxección e posteriormente reciclados.
Pola contra, os plásticos termoestables só se poden quentar unha vez (normalmente durante o proceso de moldeo por inxección). O primeiro quecemento fai que os materiais termoestables se fixen (semellante a un epoxi de 2 partes) o que produce un cambio químico que non se pode revertir. Se tentases quentar un plástico termoestable a unha temperatura alta por segunda vez, simplemente ardería. Esta característica fai que os materiais termoestables sexan pobres candidatos para a reciclaxe.