Científicos de Alemaña e dos Países Baixos están a investigar novos métodos respectuosos co medio ambientePLAmateriais. O obxectivo é desenvolver materiais sostibles para aplicacións ópticas como faros de automóbiles, lentes, plásticos reflectantes ou guías de luz. Polo de agora, estes produtos adoitan estar feitos de policarbonato ou PMMA.
Os científicos queren atopar un plástico de base biolóxica para fabricar faros de coche. Resulta que o ácido poliláctico é un material candidato axeitado.
Mediante este método, os científicos resolveron varios problemas aos que se enfrontan os plásticos tradicionais: en primeiro lugar, centrarse nos recursos renovables pode aliviar eficazmente a presión causada polo petróleo cru na industria do plástico; en segundo lugar, pode reducir as emisións de dióxido de carbono; e en terceiro lugar, isto implica ter en conta todo o ciclo de vida do material.
«O ácido poliláctico non só ten vantaxes en termos de sustentabilidade, senón que tamén ten moi boas propiedades ópticas e pódese empregar no espectro visible das ondas electromagnéticas», afirma o doutor Klaus Huber, profesor da Universidade de Paderborn, en Alemaña.
Na actualidade, unha das dificultades que están a superar os científicos é a aplicación do ácido poliláctico en campos relacionados cos LED. Os LED coñécense como unha fonte de luz eficiente e respectuosa co medio ambiente. «En particular, a vida útil extremadamente longa e a radiación visible, como a luz azul das lámpadas LED, supoñen unha gran demanda para os materiais ópticos», explica Huber. Por iso deben empregarse materiais extremadamente duradeiros. O problema é que o PLA ablandase a uns 60 graos. Non obstante, as luces LED poden alcanzar temperaturas de ata 80 graos mentres funcionan.
Outra dificultade complexa é a cristalización do ácido poliláctico. O ácido poliláctico forma cristalitos a uns 60 graos, que desdibujan o material. Os científicos querían atopar unha maneira de evitar esta cristalización ou facer que o proceso de cristalización fose máis controlable, de xeito que o tamaño dos cristalitos que se formaban non afectase á luz.
No laboratorio de Paderborn, os científicos determinaron primeiro as propiedades moleculares do ácido poliláctico para alterar as propiedades do material, en particular o seu estado de fusión e a cristalización. Huber é o responsable de investigar ata que punto os aditivos, ou a enerxía da radiación, poden mellorar as propiedades dos materiais. «Construímos un sistema de dispersión de luz de pequeno ángulo especificamente para isto para estudar os procesos de formación ou fusión de cristais, procesos que teñen un impacto significativo na función óptica», dixo Huber.
Ademais dos coñecementos científicos e técnicos, o proxecto podería achegar importantes beneficios económicos tras a súa posta en marcha. O equipo prevé entregar a súa primeira folla de respostas a finais de 2022.
Data de publicación: 09 de novembro de 2022