Científicos de Alemaña e dos Países Baixos están a investigar novos produtos ecolóxicosPLAmateriais. O obxectivo é desenvolver materiais sostibles para aplicacións ópticas como farois de automoción, lentes, plásticos reflectantes ou guías de luz. Polo momento, estes produtos son xeralmente feitos de policarbonato ou PMMA.
Os científicos queren atopar un plástico de base biolóxica para facer os faros dos coches. Resulta que o ácido poliláctico é un material candidato axeitado.
Mediante este método, os científicos resolveron varios problemas aos que se enfrontan os plásticos tradicionais: en primeiro lugar, dirixir a súa atención aos recursos renovables pode aliviar eficazmente a presión que provoca o petróleo cru na industria dos plásticos; segundo, pode reducir as emisións de dióxido de carbono; terceiro, isto implica a consideración de todo o ciclo de vida do material.
"O ácido poliláctico non só ten vantaxes en termos de sustentabilidade, tamén ten moi boas propiedades ópticas e pódese usar no espectro visible das ondas electromagnéticas", di o doutor Klaus Huber, profesor da Universidade de Paderborn en Alemaña.
Na actualidade, unha das dificultades que están a superar os científicos é a aplicación do ácido poliláctico en campos relacionados co LED. O LED é coñecido como unha fonte de luz eficiente e respectuosa co medio ambiente. "En particular, a vida útil extremadamente longa e a radiación visible, como a luz azul das lámpadas LED, esixen grandes esixencias aos materiais ópticos", explica Huber. É por iso que se deben utilizar materiais extremadamente duradeiros. O problema é: o PLA faise brando a uns 60 graos. Non obstante, as luces LED poden alcanzar temperaturas de ata 80 graos mentres funcionan.
Outra dificultade desafiante é a cristalización do ácido poliláctico. O ácido poliláctico forma cristalitos a uns 60 graos, que difuminan o material. Os científicos querían atopar un xeito de evitar esta cristalización; ou para facer que o proceso de cristalización sexa máis controlable, para que o tamaño dos cristalitos que se formasen non afectase á luz.
No laboratorio de Paderborn, os científicos determinaron primeiro as propiedades moleculares do ácido poliláctico para alterar as propiedades do material, en particular o seu estado de fusión e cristalización. Huber encárgase de investigar ata que punto os aditivos, ou enerxía de radiación, poden mellorar as propiedades dos materiais. "Construímos un sistema de dispersión da luz de pequeno ángulo específicamente para estudar os procesos de formación ou fusión de cristais, procesos que teñen un impacto significativo na función óptica", dixo Huber.
Ademais do coñecemento científico e técnico, o proxecto podería aportar importantes beneficios económicos despois da súa implantación. O equipo espera entregar a súa primeira folla de respostas a finais de 2022.
Hora de publicación: 09-nov-2022